فلسفه ی ماهی قرمز
نوروز یکی از زیباترین و ماندگارترین آیین‌های ایرانیان و ایرانی‌تباران است که در گستره جهانی برگزار میشود و مجموعه آیین‌های نوروزی از حاجی فیروز و چهارشنبه‌سوری و خانه‌تکانی تا سفره هفت سین و دید و بازدید و سیزده به در، در گذر هزاران سال تکوین یافته‌اند و در هر گوشه از سرزمین‌های ایرانی، با تفاوت‌هایی پاس داشته می‌شوند.
هفت‌سین سفرهای است که ایرانیان و پارسی زبانان هنگام نوروز می‌آرایند. این سفره روی زمین یا روی خوان پایه گذاشته میشود. هم وندان خانواده در زمان گردش سال در کنار سفره هفت‌سین می‌نشینند. دسته‌ای نیز سفره را تا سیزده روز پس از نوروز نگه می‌دارند و در پایان این چرخه، در روز سیزده نوروز، سبزه را به آب می‌سپارند.
سفره هفت‌سین ویژه نوروز نیست و گروهی این سفره یا مانندش را برای جشن زناشویی یا شب چله آماده میکنند.
و اما ماهی قرمز
تجارت ماهی قرمز مدت هاست که در دوره زمانی ۱۵ اسفند تا ۱۵ فروردین شکل میگیرد تجارتی که محصول آن هیچ ریشه ای در تاریخ باستانی عید نوروز ایرانی ندارد .
هشتاد سال پیش به همراه ورودچای به ایران ماهی قرمز نیز که سمبل عید چینی ست به سفره های هفت سین مراسم عید نوروز ما وارد شد غافل از اینکه در عید چینی ماهی قرمز را رها میکنند تا زندگی جریان یابد و ما ماهی قرمز را اسیر تنگ بلورین میکنیم تا همزمان با رشد سبزه های سفره هایمان و باروری زمین هر روز او را به مرگ نزدیک و نزدیک تر کنیم .
جالب است بدانید در هیچ کدام از مراسم سنتی مان در مورد نوروز ماهی قرمز جایگاهی ندارد در میان رسوم زرتشتی در سفره عید انار به نشانه باروری و عشق و یا سیب سرخ درون ظرف آب مقدس رها میشود تا عشق و باروری همچنان پاینده بماند.
هر سال ایام عید ۵ میلیون قطعه ماهی میمیرند. ۵ میلیون قطعه ماهی قرمز به خاطر رنگ و لعاب سفره هفت سین، به خاطر هیچ . در صورتیکه از خرید ماهی قرمز منصرف شویم این تجارت سیاه روزی پایان خواهد یافت
