دلبستگی همراه با آرامش است وقتی به فردی دلبسته هستید با بودنش حس می کنید بهترین احساس را دارید ولی در نبودش و به یادش لبخند بر لبانتان جاری می شود.در دلبستگی نیاز فیزیولوژیک ،مالی و عاطفی حرف اول را نمی زند در حقیقت هنگامی که به فردی دلبسته هستیم وجودش همه چیز است حتی اگر حضور فیزیکی نداشته باشد.با تمام وجود دوست داری همواره در کنارت باشد ولی با نبودش پریشان نمی شوی، خود را مالک او نمی دانی از آزادی اش لذت می بری ، دلبسته که باشی حتی پس از فقدانش از حضورش در ذهنت آرامش می گیری
اما وابستگی همراه با اضطراب، تنش ،کنترل ، ترس ،حسادت و مالکیت است، تمام این هیجانات ناشی از باور زیربنایی تنهایی و طرد شدن است ، فرد وابسته احساس می کند بدون وجود دیگری هیچ ندارد ، با نبود او نمی تواند زندگی کند ،تمام نیازهایش حتی اعتماد به نفس، عزت نفس و امنیتش در حضور دیگری خلاصه می شود. حس می کند با فقدانش زندگی نیز تمام می شود.با زور یا التماس می خواهد همیشه او را نزد خود نگاه دارد.
دلبستگی یک احساس عالی انسانیست اما وابستگی یک نیاز نوروتیک و تباه کننده است.
منبع:دکتر فروغ رمضانی
