چاپگرهای سه بعدی
چاپگرهای سه بعدی (3D Printers) وسیله‌هایی هستند که با استفاده از آنها می‌توانید از فایل‌های سه بعدی که در کامپیوتر خود دارید، نمونه سه بعدی واقعی بسازید.
در چاپگرهای سه بعدی خانگی، برای تولید محصولات از ذوب پلاستیک بهره می‌برند. چاپگرهای سه بعدی صنعتی با قابلیت پرینت با استفاده از فلزات، رزین‌های مایع، خمیر سرامیک و حتی مواد خوراکی ساخته شده‌اند. تفاوت اصلی چاپگرهای خانگی و صنعتی در صافی سطح، دقت ابعادی و همچنین تنوع متریال‌های قابل استفاده در قطعه خروجی می‌باشد. البته این تفاوت رفته رفته با گسترش صنعت چاپگرهای خانگی کمرنگ تر شده‌است و امروزه پرینترهای نیمه صنعتی با دقت‌های ابعادی بسیار مناسب ظاهر شده‌اند که قیمت‌های بسیار پایینی نیز دارند، علاوه بر قیمت بسیار پایین، قرقره‌هایی را که مورد استفاده قرار می‌دهید، با قیمت بسیار اندک در حدود سی هزار تومان، بیش از صد قطعهٔ ۲۰ * ۲۰ سانتی‌متر را مورد ساخت قرار می‌دهد. امروزه انتخاب پرینتر سه بعدی به عنوان شغل مورد کسب درآمد بسیار بالایی بین شغل‌های آزاد شده.
شــركت «Metal Desktop «اســتارت آپى مستقر در ماساچوست (ايالات متحده) اســت كه در دستاورد اخير خود، توانسته است به توانايى ســاخت قطعات سه بعدى فلزى، با ســرعتى بســيار بالا و هزينه اى بســيار پايين تر از روش هاى ليزرى فعلى دســت پيدا كنــد. پرينترهاى سه بعدى اين شركت كه مى توانند با روش هاى توليد انبوه فعلى (ريخته گرى، تراشكارى، پرس و …) رقابت كنند، از سال 2018) 1397 (روانه ى بازار خواهند شد.
دســك تاپ متال دو نوع پرينتر را در دســت توسعه دارد؛ يكى، دستگاه استوديو كه براى ســاخت نمونه هاى اوليه و آزمايشــى در دفتر بــه كار مى رود و ديگرى، سيســتم خط توليد كه براى توليد انبوه قطعات به كار خواهد رفت. مدل استوديو بيشتر شبيه به پرينترهاى پلاستيكىFDM ABS است. فلز خام به شكل ميله هايى درون دستگاه قرار مى گيرد كه عامل پليمرى چســبنده اى، ذرات آن را كنار هم نگاه مى دارد. قطعه ى موردنظر به شكل لايه لايه ساخته مى شود و ســپس، درون حمام چسب زدايى قرار مى گيرد تا بخــش قابل توجهى از عامل پليمرى جدا شــود. پس از آن، قطعه درون كوره ى پخت قــرار مى گيرد كه با تركيب حرارت گسيل شده از المنت هاى الكتريكى و تابش ريزموج (مايكروويو)، فلز را تا آستانه ى نقطه ى ذوب داغ مى كند. در اين مرحله، عامل پليمرى تمام وكمال مى سوزد، ذرات فلز به يكديگر متصل مى شوند و فلز صلب و يكپارچه اى را تشكيل مى دهند. پس از خنك شــدن، مى توان قطعه ى نهايى را با فشار دست، از بســتر آن جدا كرد. البته ممكن است قطعه نياز به سنباده كشيدن يا پرداخت داشته باشد، اما چگالى قطعــه 8/99 درصد، چگالى فلز اصلى اســت و مى توان از آن براى مصارف واقعى بهره برد. كل اين پرينتر و نرم افزارهاى خودكار آن تنها120هزار دلار قيمت گذارى شده اند كه در مقايسه با سيســتم هاى يك ميليون دلارى ليزرى مشابه، بسيار ارزان تر است.
اما سيستم هاى توليد انبوه براى ســرعت ساخته شده اند و هر ســاعت مى توانند 8200 ســانتى مترمكعب قطعه ى پيچيده بســازند. اين پرينترهاى بزرگ بــه چهار كوره ى پخت مجهزند و 100 برابر سريع تر از سيستم هاى ليزرى كار مى كنند. در اين نوع، مرحله ى چاپ قطعه با ابزارهاى استوديو تفاوت دارد. اين ماشين از پودرهاى فلزى رايج MIM استفاده مى كند كه ارزان و در دسترس هستند. ذرات پودر در حين ساخت قطعه با قطرات محلول چســبنده اى كه رويشان پاشيده مى شود، به هم وصل مى شــوند. پس از آن، قطعه مراحل حمام چســب زدا و كوره ى پخت را پشت ســر مى گذارد تا آماده شــود. دقت ايــن دســتگاه 50 ميكرومتر (02/0 ميلى متر) و هزينه ى برآوردشده براى آن، 360هزار دلار اعلام شده است. اين نخستين بار است كه سيستم ســاخت قطعات فلزى دلخواه مى تواند محصولاتى توليد كند كه از نظر كيفيت و قيمت با سيستم هاى رايج توليد صنعتى رقابت مى كنند.
