وصیت نامه عجیب حسین پناهی – روحانی که بازیگر سینما شد

زندگی و سرنوشت حسین پناهی هم مانند شخصیتش بسیار عجیب و پرماجرا است. حسین پناهی یکی از محبوب ترین بازیگران و فیلم سازان دهه 60 و هفتاد سینمای ایران است. شخصیت ساده و لحن خاصش در دکلمه گویی او را به یکی از چهره های ماندگار در سینمای ایران تبدیل کرده است. او با ساختن نمایش “دو مرغابی در مه” و ” یک گل و بهار” به اوج خود رسید. ذهن کنجکاوش پر از سئوالات عجیب و غریب بود. حسین پناهی بیشتر طبع شاعری داشت. و مجموعه شعرهایش در کتاب به نام “من و نازی” در سال 74 منتشر و تاکنون به 4 زبان زنده دنیا ترجمه و بیش از 20 بار باز نشر شد.

حسین پناهی در 6 شهریور ماه 1335 در روستای دژکوه از توابع شهر سوق استان کهگیلویه و بویراحمد به دنیا آمد و در 14 مرداد 1383 به علت ایست قلبی در تهران درگذشت. حسین پناهی انسان اهل دلی بود. می فهمید. درک می کرد. هر آنچه می گفت, می نوشت, می سرود برآمده از دل بود. اشعار و دکلمه هایش محبوبیت خاصی دارند. هنوز در اینترنت جست جو می شوند. او در بیش از 40 فیلم و سریال ایرانی نقش بازی کرد.  تصمیم نهایی, آژانس دوستی از دیگر فیلم های است که حسین پناهی در آنها نقش بازی کرده است.

ماجرای جوانی حسین پناهی و خروج از کسوت روحانیت و ورود به دنیای سینما:

حسین پناهی شخصیت خودساخته و ذهن کنجکاوی داشت. طبیعت زیبا و کوهستانی روستای دژکوه از وی یک انسان کنجکاو, پر احساس ساخته بود. انسانی نبود که با تقلید و پذیرش تفکر دیگران زندگی کند. انسانی بود که با مراجعه به وجدان و یافته هایش قضاوت می کرد. حسین پناهی پس از اتمام تحصیل در بهبهان به توصیه و خواست پدر برای تحصیل به مدرسهٔ آیت‌الله گلپایگانی رفت و بعد از پایان تحصیلات برای ارشاد و راهنمایی مردم به محل زندگی‌اش بازگشت. چند ماهی در کسوت روحانیت به مردم خدمت کرد تا اینکه زنی برای پرسش مسئله‌ای که برایش پیش آمده بود پیش حسین رفت و از حسین پرسید که فضلهٔ موشی داخل روغن محلی که حاصل چند ماه زحمت و تلاشم بود افتاده است، آیا روغن نجس است؟ حسین با وجود اینکه می‌دانست روغن نجس است. ولی این را هم می‌دانست که حاصل چند ماه تلاش این زن روستایی، خرج سه چهار ماه خانواده‌اش را باید تأمین کند، به زن گفت نه همان فضله و مقداری از اطراف آن را دربیاورد و بریزد دور، روغن دیگر مشکلی ندارد. بعد از این اتفاق بود که حسین علی‌رغم فشارهای اطرافیان نتوانست تحمل کند که در کسوت روحانیت باقی بماند. این اقدام حسین به طرد وی از خانواده نیز منجر شد. حسین به تهران آمد و در مدرسهٔ هنری آناهیتا چهار سال درس خواند و دوره بازیگری و نمایشنامه‌نویسی را گذراند.

بخوانید وصیت نامه عجیب و غریب حسین پناهی:

قبر مرا نیم متر کمتر عمیق کنید تا پنجاه سانت به خدا نزدیکتر باشم.

بعد از مرگم، انگشت‌های مرا به رایگان در اختیار اداره انگشت‌نگاری قرار دهید.

به پزشک قانونی بگویید روح مرا کالبدشکافی کند، من به آن مشکوکم!

ورثه حق دارند با طلبکاران من کتک ‌کاری کنند.

عبور هرگونه کابل برق، تلفن، لوله آب یا گاز از داخل گور اینجانب کیدا ممنوع است.

بر قبر من پنجره بگذارید تا هنگام دلتنگی، گورستان را تماشا کنم.

کارت شناسایی مرا لای کفنم بگذارید، شاید آنجا هم نیاز باشد!

مواظب باشید به تابوت من آگهی تبلیغاتی نچسبانند.

روی تابوت و کفن من بنویسید: این عاقبت کسی است که زگهواره تا گور دانش بجست.

دوست ندارم مردم قبرم را لگدمال کنند. در چمنزار خاکم کنید!

کسانی که زیر تابوت مرا می‌گیرند، باید هم قد باشند.

شماره تلفن گورستان و شماره قبر مرا به طلبکاران ندهید.

گواهینامه رانندگیم را به یک آدم مستحق بدهید، ثواب دارد.

در مجلس ختم من گاز اشک‌آور پخش کنید تا همه به گریه بیفتند.

از اینکه نمی‌توانم در مجلس ختم خودم حضوریابم قبلا پوزش مي طلبم

کارهای هنری و سینمایی حسین پناهی :

جوایز :
کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (مهاجران)
[ دوره 11 جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) – سال 1371 ]

کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (در مسیر تندباد)
[ دوره 7 جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) – سال 1367 ]

کاندید سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد (سایه خیال)
[ دوره 9 جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) – سال 1369 ]

 برنده دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد (سایه خیال)
[ دوره 9 جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) – سال 1369 ]